ارتباط ضخامت اندومتر با سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد

زمینه: ضخامت اندومتر یک عامل تعیین کننده در لانه گزینی و حاملگی موفق است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ضخامت اندومتر و برخی ارتباط آن با سن و سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد بود. مواد و روش ها: 428 بیمار ویزیت شده در درمانگاه زنان در طی دی ماه 1390 تا شهریور 1391 مورد مطالعه قرار گرفتند. تنها بیمارانی که دارای سیکل قاعدگی منظم بودند وارد مطالعه شدند. همچنین، بیماران دارای میوم، آندومیوسیس، پولیپ اندومتریال و یا هر گونه عارضه دیگر رحمی، بیماران سیگاری، افراد دارای شاخص توده بدنی بیش از 30 و کسانی که هر گونه داروی مؤثر بر ضخامت اندومتر دریافت می کردند از مطالعه خارج شدند. ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک گذاری و نیز 7-5 روز پس از آن، با استفاده از اولتراسونوگرافی ترانس واژینال اندازه گیری شد. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون بیماران نیز 7-5 روز پس از تخمک گذاری سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss ویرایش 16 و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و آزمون anova انجام شد. یافته ها: میانگین سن بیماران 44/4±37/27 بود. میانگین ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک گذاری و 7-5 روز پس از آن، به ترتیب 80/0±80/9 و 18/1±13/10 بود. در 2 اندازه گیری، 5 درصد از بیماران، دارای اندومتر نازک (7>میلی متر) بودند. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون به ترتیب 64/17±88/169 پیکوگرم در میلی لیتر و 93/6±32/7 میلی گرم در میلی لیتر بود. بین ضخامت اندومتر و سن، همچنین بین ضخامت اندومتر و سطح پروژسترون رابطه آماری معنادار مشاهده نشد. چنین رابطه ای در بین ضخامت اندومتر و سطح سرمی استرادیول، تنها در گروه سنی زیر 20 سال تأیید شد (000/0=p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح سرمی استرادیول و پروژسترون نمی توانند تعیین کننده ضخامت اندومتر در زنان باشند.